Figa wygląda słodko. Jak pokusa. Rajski kąsek, co nie? Ale zanim ją zjesz – zapytaj: kto musiał umrzeć, żebyś mogła poczuć tę słodycz?

Nie, to nie metafora.
Tam jest prawdziwa ofiara. Autentyczne poświęcenie jednego życia dla jednego owocu. Nie wymyślam tego. Piszę to rozmawiając z figą. Ona mi to opowiada.

Wyobraź sobie ten moment: ostatnie godziny przed urlopem, kiedy w głowie masz już tylko myśl o odpoczynku. Zegar w biurze odlicza minuty, a Ty czujesz narastającą ekscytację. Przed Tobą kilka tygodni wolności – czas, który wyczekiwałaś przez ostatnie miesiące.

Większość ludzi czeka na “moment”: „aż będą gotowi”. A Ty, też czekasz? Ja nie. Ja nie czekam – jestem tu po to, żeby poprowadzić Cię do działania z miejsca, w którym jesteś. JESTEŚ GOTOWA.

Znasz to uczucie, kiedy nagle grunt usuwa ci się spod nóg, a sytuacja, którą zwykle kontrolujesz, wymyka się spod kontroli? Większość z nas doświadczyła takiego stanu, szczególnie wtedy, gdy jako dorośli wyjeżdżamy za granicę.

Znasz to? Znasz to uczucie, że nie ma jeszcze 9 rano, a Ty nie masz już siły ani ochoty na cokolwiek? Czekasz „aby do wieczora” – wtedy może serial, może książka…

Perfekcjonizm to chyba nasza najbardziej ulubiona wada.
Niejednokrotnie żartobliwie w towarzystwie wspominamy: „No może troszeczkę, ten perfekcjonizm mi przeszkadza”…